Zondag en maandag

Zondag weer de wekker gezet om 7 uur, gelukkig geen moskee gehoord (carl is weer op de vlucht). Alle spullen weer in de backpack gepropt en gelukkig paste alles nog! We zijn weer met zo'n bluebird naar het station gegaan, maar zo jammer dat sommige indonesiërs geen Engels kunnen of oostindisch doof zijn. Hoe leg je uit aan een hebberige taxichauffeur dat je geen kleiner geld hebt.Volgende x moeten echt meer kleiner geld hebben.. 
Op het station wat langhoudbare croissantjes gekocht. Al hoeveel Jef liever Nasi wilde, was het wel te nassen.
De trein naar bandung kwam lekker op tijd! Op het perron stonden allerlei werknemens van station Gambir en hij wilde ons graag helpen welke coupe wij moesten hebben, wij hadden immers gereserveerde plaatsen. Dus wij achter man aan en hij liet ons de plekken zien. En die vent hielp daarna Daan dr backpack op het bagage rek leggen. Toen dat eenmaal gebeurd hield hij zijn hand op en zei: money money.. Dus Daan gaf hem 1000 rp, maar hij wilde natuurlijk meer, ja dag! Graag of niet hoor.. Dus Daan stopte het geld terug. En het mannetje liep boos weg. Tja wie het kleine niet eert...bijt maar op een bamboestokje!
 Het is wel luxe vanbinnen..
 Stoelen kunnen in slaapstand. Lekker aircootje! Komen de tijd wel door hoor! Hup snel uit de vuilnishoop die Jakarta heet. Wat stonk deze stad zeg.. Naar verrot vlees, verbrand plastic, kots en nasi. Onderweg weer mooie dingen gezien. De sawa's met zn thee en rijst plantages.. En ook veel meer groen, zoals we Indonesië hadden voorgesteld.. Ook komen we in de trein niks te kort, ze komen steeds langs met nasi goreng en juice. Maar dat hoeven we niet.. Geloven niet dat dit vers is..
Toen we de trein uitliepen kwamen er Twee meisjes naar ons toe die vroegen waar we heen gingen.. Ze bleken uit Nederland te komen en waren voor 3 mnd in Indonesië.. Ook voor hun was dit hun derde dag.. Zij wilden naar een goedkoop backpackers hostel en ook ons leek dat wel een xtje grappig.. Dus we besloten naar By moritz te gaan.. 8 euri voor een kamer! Geen bedlinnen en handdoeken, maar die hebben we gelukkig bij ons :) Helaas ook koud water dus dat wordt back to basic.. 
De mensen van ons hotel wilden ons een tourtje aanbieden naar de  papandayan vulkaan en warmwaterbronnen + de rijst + theeplantages.. Na een hoop onderhandelen kwamen we uit op 65 euro pp.. Echt ongeloof, wat een afzetters.. Je slaapt en eet hier voor een habbekrats en dit moet dan zoveel geld kosten.. Er zou wel eten en drinken bij zitten.. But still.. Met zn 4en zou goedkoper zijn, want ook die 2 meiden wilden dit wel doen.. Met zn 4en kwamen we dan uit op zo'n 40 euro pp.. Nog steeds belachelijk.. Dus we besloten het anders te regelen..
Wij gingen Bandung verkennen te voet. De stad is groot en viezig, maar niet zo ranzig als jakarta, maar waar ze de naam "parijs van het oosten " vandaan halen is ons een vraag.. 

We zijn met zn 4tjes wat gaan drinken bij een 1 of andere lounge bar.. We werden bediend door een klein Indonesisch grietje die een klein beetje Engels sprak, maar ze was zo nerveus om Europeanen te bedienen dat ze steeds keihard moest lachen als ze bij ons wegliep.. Echt schattig! Voor het eerst hebben we nasi gegeten! Voor 10000 rp :) 80 cent!! 
En een cocktail voor 2 euro :) jeuh
Na het eten, wat trouwens heerlijk was zijn we via de Jalan Afrika terug gelopen richting hostel. Onderweg kwamen we iemand tegen die ons ook een tour wilde aanbieden naar de vulkaan e.d. 
Na goed onderhandelen van Daan wilde hij ons voor 275000 rp rond touren.. Zo'n 20 euro incl gids, auto, eten en drinken.. We hebben morgen om half 8 afgesproken.. Ben benieuwd!! Daarna zijn we verder terug naar het hostel gelopen, maar we raakte verdwaald.. Mja veel van de omgeving gezien dus. Toen gingen we een drankje drinken in de loge van het hostelletje. Er kwam een engelse dude bij ons zitten die al een jaar in indonesie woont. Deze gaf engelse les aan de natives, maar was nu zelf een weekje op reis om van alles te zien. Hierna kwam er ook een german binnen. Danie en ik hadden de beste duitser eerder op de dag ook al gespot op straat. Hij viel ook niet op als arier zijnde met een sziget shirt en een krullenbol waar einstein jaloers op is, maar het mag gezegd worden "aardige kerel die duitser".Het was super gezellig onder het genot van een flinke fles bintang en het gitaarspel en gezang van een hotelmedewerker. De kamers stellen dan niet veel voor maar qua gezelligheid is deze hostel een uitschieter. Hierna wilde we een hapje gaan eten, maar eerst een taxi aanhouden voor 6 personen. Dit lukte uiteraard niet meteen dus werd er een vervoersbusje die meestal iedereen voor korte ritjes wegbrengt voor 2000 rp aangehouden. De passagiers werden er meteen uitgezet en in een ander busje te laden, zodat de 6 prominenten konden gaan eten. Tijdens de rit moesten we even wachten omdat een vrachtwagen vastzat in de elektradraden die over de weg gespannen waren. Deze werden door een man eraf gegooid waardoor al het verkeer weer verder kon. Dus ook gewoon over de kabels heen reed, het is zo lekker simpel hier. Eenmaal aangekomen bij dago tea house ging jeffrey als verkenner op pad om te kijken of het open was. Boven zat niemand, zelfs het amphietheater was helemaal leeg. Men bleek beneden dus wel aanwezig te zijn, dus konden we met zijn 6e in een bamboehutje op de grond crashen. Het uitzicht was fenomenaal.  En het mooie was dat de buschauffeur bleef wachten op ons!! Toen heerlijk gado gado gegeten met witte lijst, mmmmmmmm. Smaak lekkah

Na het eten moesten we pissen, maar dit is zooo geen aanrader in indonesie.. Blegh.. Hier had Daan haar eerste ervaring met een kakkerlak! En was hugh!! Ieuwwwwww!! Te goor! 
Mja het moest er ook maar eens van komen.. Na het eten weer naar het hostel gegaan met het busje! En toen lekker gaan slapen! 

Maandag ging de wekker weer vroeg, want we zouden samen met de Nederlandse meiden op excursie gaan naar de vulkaan e.d.
Bij de 8 euro zat ook nog een ontbijtje inbegrepen. 2 broodjes met ei of jam.. Was best te nassen. Rond half 8 liepen we het hotel uit opzoek naar de straatverkoper/gids, maar zonder succes, wel stonden er 2 andere mannen en die lieten een smsje zien van de gids dat hij niet kwam omdat ze moeder dood was, maar die 2 mannen zeiden dat zn schoonvader was overleden.. Wazig verhaal, dus wij twijfelen. Overal wordt het afgeraden om met straatverkopers op pad te gaan, mja wij komen voor avontuur dus we stapte het busje in en gingen op weg. 1 van de gidsen bleek een beetje Nederlands te kunnen, hij had ook een shirt aan met rotterdam erop , van een vriend uit ned gekregen. Dus we konden redelijk met elkaar communiseren. Ook was deze man van de goocheltrucjes en schudde de ene na de andere kaarttruc uit zn mouw :) De weg van Bandung naar de Papandayan vulkaan duurde 2,5 uur, waarvan de laatste 30 min over een verschrikkelijke slechte weg gingen, want de meeste wegen op Java die wij gezien hebben zijn best oke! De vorige burgermeester bleek corrupt te zijn en al het renovatie geld in zijn eigen kontzak te steken, de beste man zat nu dan ook in de gevangenis.
Dus helemaal uitelkaar geschut kwamen we aan bij de vulkaan, bleek    dat we daar nog 2 uur moesten lopen om bij de krater te komen. Gelukkig hadden we stevige schoenen aan, anders was het nooit goed gekomen. Er moest een gids met ons mee, want deze vulkaan is heel erg onberekenbaar en zo'n gids laat je op de juiste plekken en "paden" lopen. Want er waren geen paden. Alleen losse stenen en rotsen. Hardstikke slecht begaanbaar. En het stonk er naar verrotte eieren, dat kwam door de zwavel. Uit sommige spleten in de berg kwam gele stoom. En op een gegeven moment draaide de wind en werd die stoom onze kant opgeblazen. Je kon dan echt niet meer ademen. En was ook best een beetje angstig. Verder was het echt ontzettend mooi. Ons groepje waren ook de enige toeristen op de berg. En daardoor konden we hele mooie foto's maken. Erg bijzonder. 
Natuurlijk ging Daan ook weer bijna door haar enkel, maar dit is standaart en ook het vermelden niet meer waard! 
De goochelgids was echt kwibus en lag ook vaker op de grond dan dat hij stond.. Jammer dat hij verder niks over de vulkaan kon vertellen. De gids vanuit de vulkaan kon dit eigelijk ook niet zo goed, maar dit lag meer aan de taalbarrière waarschijnlijk. Toen we na de 2 uur klauteren en stuttelen weer terug kwamen bij het startpunt, kregen we noodlesoep. De soep werd genuttigd op een parkeerplaats waar kraampjes omheen stonden. De meeste hiervan waren dicht. Zoals overal waren er veel lui aan het hangen op deze plek, een ervan ging helemaal los op een gevoelig liedje. Het was vandaag half bewolkt en hebben er dus geen seconde overnagedacht om ons in te smeren.. Dom en nu zijn weer lobster!
Hierna zijn we naar de hotsprings gereden. Dit bleek dus een zwembad te zijn die natuurlijk verwarmd werd. Hier troffen we voor het eerst de burkini aan, prachtig gezicht vooral als drie westerse dames in hun kleine bikinies door iedereen worden aangestaard. Er kwam ook een schoolklas binnen die zwemles kreeg, de meisje gingen allemaal met t-shirts het water in, helaas een inhoudsloze wet tshirt contest. Mede omdat er geen alcohol aanwezig was gingen we het water uit om naar de volgende bestemming te gaan. De volgende bestemming was een kampung. Dit dorpje bleek echt heel mooi te zijn, kleine schattige nette huisjes, super mooie rijstvelden en uitzicht. Jeffrey voelde zich helemaal thuis op de Sawa's en begon gelijk een beetje rijst te plukken. De village people waren echt super lief, de kleine meisjes bleven maar naar onze namen vragen. Er werd ook een vliegerwedstrijd gehouden. Op de terugweg werd het donker en de rit op sommige momenten wel angstaanjagerder. Dit vooral vanwege het ontbreken van verlichting van vele voertuigen en inhaalacties (die net goed gaan) waarvoor je in ned je rijbewijs kwijtraakt. De verkeersregels zijn er wel maar niemand houdt zich eraan. Bij bandung aangekomen zijn we met zijn alle bij de mac eten wezen halen. De straten waren trouwens ineens levendig en gezellig, terwijl dit overdag zeker niet het geval was. Bij  het hotel aangekomen werd de mac opgegeten. De cola smaakte naar chloor dus werd vervangen door water of bintang. Na het eten kwam er een reisleider die ons tips gaf over de volgende bestemming, we hebben bij hem dan ook meteen gratis vervoer van het treinstation vast gelegd naar het volgende hotel. Dit hotel ziet er dan ook prachtig uit in het foldertje dat hij bij zich had. Na een aantal bintangetjes werd er weer gelachen over onze tour van vandaag en werd ons aangeraden om in indonesie te gaan wonen. Men zat ook allemaal mee te denken waar de huizen konden zijn van de fotos van woningen van jefs pa. Dat daans vader in ook in indonesie gewoond had vonden ze helemaal prachtig. Nog een paar bintangetjes verder kwam de gitaar weer te voorschijn. De reisleider die wij ondertussen al zouden adopteren zodat die onze poolboy kon worden bleek aardig te kunnen zingen. Ook de eigenaresse van hotel was een genot om naar te luisteren, deze was trouwens bezig philip (de german) te leren koken, nouja iets van smurrie gel van bladeren. Na enige tijd stond iedereen mee te blerren op nrs van de chili peppers tot aan bob marley. Ook bekende nrs uit indonesie werden ons voorgeschoteld, echt geweldig.
Ondanks het ontbreken van warm water is dit hotel een echte aanrader, echt goede tips en erg gezellige lui. Voor 8 euro met zijn 2e inc ontbijt....tja geen prijs. Een engels stel daarentegen vond dit te duur want in de lonely planet was dit hotel goedkoper, dit was 3 jaar geleden geschreven. De eigenaar van het hotel was vroeger een duitse backpacker maar die is een jaar geleden overleden waardoor het nu alleen van zijn vrouw is. Om 12 uur gingen we maar naar bed want de trein zou morgen om 7 uur vertrekken, gelukkig kan je vanaf 6 uur ontbijten.