Gili Trawangan

Na een heerlijk ochtendje chillen bij ons overheerlijke hotel met prive zwembadje moesten we dan deze plek helaas verlaten. Echt zo jammer, want het was echt perfect. Die bedden sliepen zo lekker. En we konden zo lekker loungen daar.
Maar goed. We gaan naar ons happy place! Gili Trawangan...
We zouden 12 uur opgehaald worden, maar het was al heerlijk " Gili Time", want 45 min later waren we nog steeds aan het wachten. Super chill met een hangerig kind.. NOT..
Maar goed. Eindelijk kwam het busje en op het strand moesten we ook nog een half uur wachten.
We zagen nog hoe een balinees kindje flinke hoeken kreeg van zn moeder. BAM..
Lekkere oude stempel hier..
Bootreisje was lekker rustig. Kalme zee. Maar de stoelen waren echt veels te krap en de boot was super vol. De crew wilde nog dat we onze boys op schoot namen. HOE DAN?!?!..
Dat weigerde we overigens aangezien we ook voor hun de volle pond hebben betaald.
Na een uurtje slapen/varen, kwamen we aan op Gili Trawangan.
Onze geliefde gili's. Vorig jaar zo hard geraakt door de heftige aardbevingen op lombok. En bijna 50% van de gebouwen is daar beschadigd geraakt, maar zo weinig meer van te zien. Ze werken daar keihard om alles weer te fixen en zelfs mooier te maken. En man.. wat is het veranderd met 8 jaar geleden toen we voor het eerst onze voet zetten op dit bounty eilandje.. zoveel moderner. Een heuse boulevard. En mooie stoepen zijn er aangelegd. Wel gaat het vervoer nog steeds met paard en wagen. En zijn amper auto's en scooters daar te vinden.
Maar goed. Vanuit de boot spring je gelijk op het strand. Half in het water. De aanlegsteiger ( die ook verwoest was) is nog in aanbouw.
En met onze spullen een paardje gezocht en zijn we naar ons hotel gereden.
Hotel Santorini. Compleet in de witte huisjes stijl met blauwe daken.
Het lag een klein beetje landinwaards en aan de kant waar de zon ondergaat. En aan de rustige kant van het eiland. Prima plek, maar we hadden wel fietsen nodig om ergens te komen. De fietsen hadden gelukkig ook kinderzitjes.
Top!
Enige waardeloze aan het huisje was dat we een zogenaamde familyroom hadden, maar je kon ze niet onderling bereiken. Je moest buiten de trap naar boven nemen en dan weer door een deur. Gelukkig hebben we babyfoon bij ons, maar als de stroom 20x per nacht uitvalt heb je daar ook geen reet aan. Dus wij hebben de rest van ons verblijf hier gescheiden geslapen :(.
Savonds zijn we eerst bij hotel iets verderop naar de prachtige sunset gaan kijken en daarna naar de andere kant vd eiland gefietst (mainstreet - 15 min) en hebben we genoten van een overheerlijke snapper op de BBQ. Denk wel 1 van de lekkerste ooit. Quinn wilde nog steeds niet echt eten en Dex heeft wederom lekker rijst met kroeppoek zitten knagen.
De volgende ochtend vroeger we aan de eigenaar van het hotel, waar we lekker konden zitten op het strand ( met kinderen zijn) en waar we goed konden snorkelen en dat bleek 10 min fieten te zijn richting de mainstreet. Een heerlijk strandje met overheerlijke strand bedden met uitstekende bediening. Quinn heeft daar lekker in de ochtend in de schaduw geslapen. Helaas is hij nog steeds niet fit en die middag moet hij helaas ook weer spugen. Gelukkig drinkt ie wel en eet ook wat kroekpoep. ( zout met koolhydraat).
De rest van de dag doen we zo min mogelijk. En we ontwikkelen weer een mooi indo kleurtje hier.
Savonds fietsen we weer iets verder door en eten we weer heerlijk. De lekkerste rendang EVER!.

De volgende ochtend besluiten we om het eiland rond te gaan fietsen. Slechte zet, want helaas is de weg erg slecht aan de " andere kant" van het eiland. Alleen maar zand wegen en met een kind achterop is het loodzwaar. En gelukkig is er ook geen wolkje aan de lucht en is het kneiterheet. Gelukkig zijn we beide topfit door het crossfitten en zeurt Daan gewoon om het zeuren hehe..
Uiteindelijk bedachten we dat het ons wel leuk leek om bij "ons" strandje te gaan zitten van 8 jr geleden, maar hier had je alleen geen fijne ligbedden en we besloten te gaan zitten op de zitzakken die hier lagen, maar Dex kreeg hier een extreme driftbui en uiteindelijk zijn we maar gevlucht hier ha ha.. man wat kan dat kind krijsen zeg. "Ik lig niet lekker !!!!, boehoe !@@#$$@"
Onderweg kwamen we voorbij blue marlin divers.
Een duikschool die er toen ook al zat.
We hebben ooit onze PADI open water hier gehad bij DSM divers. Deze zat op net iets te ver fietsen van ons hotel, daarom kozen we voor Blue marlin. Jef zou morgen gaan duiken en Daan overmorgen.

De rest van de dag naar bij ons "nieuwe strandje gezeten en zonsondergang bij ons hotel doorgebracht. We hebben daar een zwembad en de jongens vonden de zee niet zo heel erg leuk en wilde liever lekker zwemmen in het zwembad.
Savonds zijn we in de buurt van hotel ( dus zonsondergang kant vh eiland ) gaan eten. Het waait elke avond flink dus de boys hebben hun vestje aan hahaha.. koukleumpjes.
We dachten dat Quinn zich iets beter voelde.( wilt snoep eten hehe), maar spuugt helaas savonds zn eten weer uit.:( maar hij drinkt daarna gelijk weer water en hij droogt gelukkig niet uit.) Maar het is wel zo zielig voor hem. En hij zit duidelijk niet in zn hum. Bij het hotel noemen ze hem de cranky one. Zielige hompie.

Zondagochtend moet jeff om half 9 bij de duikschool zijn. En we fietsen met zn alle rond 8 uur weg bij het hotel. Quinn eet zowaar een paar happen pannenkoek.
Daan heeft een heerlijke dag aan het strand gehad. Quinn was vrolijk en heeft heerlijk met Dex onder de parasol zitten spelen. Ze bouwen van het koraal wat op de stranden is aangespoeld mooie huizen voor hun diertjes.
Quinn eet smiddags een croissantje en tussendoor kroepkoek en snoep.
Jeff maakt 3 mooie duiken. Veel haaien en grote schildpadden ziet hij. De duikschool zelf vind hij mwah. Erg chaotisch was het sochtends. Geen duidelijke briefing en tijdens de duik keek de divemaster ook nauwelijks achterom.
Tijdens de tweede duik kwam jeff pas in het water er achter met wie hij dook en wie zijn buddies waren en dat is gewoon niet zoals het hoort en ook gewoon niet fijn. Gelukkig zijn we met 50 duiken inmiddels wel redelijk goed. En kunnen we onszelf wel redden, maar juist weet je dan dit dit niet heel erg normaal is. Verre van zelfs..
Wat een verschil ook met adventure divers in Amed. Maar goed..duiken waren mooi, relaxed en daar gaat het om. Om lucht geen zorgen meer met elke keer rond de 100 bar over aan het einde van de duik.

Rond 17uur voegt jeff zich weer bij Daan en gaan dan weer richting sunsetpoint om een mooie zonsondergang te bekijken. Ook hier zijn de bekende schommels super populair. En we maken hier weer mooie kiekjes. We zitten om heerlijke loungesets en besluiten om hier te blijven eten en we eten een prima satehtje.

De volgende dag was het voor Daan dan tijd om te duiken. Rond 8uur fietsten we weer weg om jef en de boys af te zetten bij het lekkere strandje.
Daan had eigenlijk dezelfde slechte ervaring bij het duiken en besloot zelfs om maar 2 duiken te doen ipv 3. De duiken zelf waren wel super tof en zij zag ook een hoop haaien en grote schildpadden.
Jeff regelde in de tussentijd de boot voor de volgende dag en we bedachten om naar ubud te gaan. De jongens willen mega graag naar het apenbos. En wij hadden ook wel weer ff klaar met het strand.
De rest van de middag childe wij nog ff op het strand en eind van de dag lekker naar het huisje gegaan om te douchen. Geen zoutwater douche en heerlijke warme straal.
Savonds lekker indofood gegeten vlak bij ons hotel. En Quinn wilde graag croissantje eten en het lijkt gelukkig weer wat beter te gaan. Zo jammer dat ie snachts toch weer zn maagje leeg spuugt. Duurt nu al 6 dagen.. Maar verder drinkt ie nog steeds goed en is ie ook actief. Hij heeft 1x diarree gehad.
De volgende ochtend sliep hij uit tot half 10 en begon daarna lekker aan zn kroepoek. Dex heeft lekker in het zwembad gespeeld en rond 11uur werden we weer opgehaald door paard en wagen.
Bij de boot onze tassen gedropt en Quinn wilde taart eten en we hebben nog ff geluncht bij een koffie barretje. Quinn en Dex allebei een grote brownie. Smullen joh.
Gelukkig is Quinn vrolijk al wil hij wel af en toe gedragen worden.

De bootreis verliep iets minder prettig dan de heenreis. We zaten deze keer wel lekker ruim, maar de zee was mega heftig. De boot stuiterde en klapte op de golven en ging van links naar rechts. De halve boot kots misselijk. Dex zat als een angstig aapje vastgeklemd aan zn stoel. Quinn vond het gaaf ;). En hij heeft niet gespuugd!!
Maar het was wel een heftig tripje. Eenmaal aan de kade klapte de boot tegen de steiger aan en knalde een zij raam eruit. Gelukkig was jef van kant gewisseld tijdens een tussenstop en was hij niet degene die onder het glas zat.

We hadden transport geregeld tot aan Ubud. Dus we zouden met een shuttle busje naar het centrum van ubud gebracht worden en vanuit daar moesten we een eigen taxi regelen. Dat zou ruim 2uur duren zei een indo man tegen ons. Maar hij kon ons ook wel met een privé taxi direct naar hotel brengen voor ( na afdingen) 300k.
Nah jeetje.. alsof we voor het eerst in Azië waren. Zo dom ook om hier weer in te trappen.
Want dat busje kwam 5 min na ons aanrijden bij het hotel met mensen van de boot die toevallig hetzelfde hotel hadden geboekt. Hoe bizar en toevallig. ( je hebt hier 11200000 miljard hotels haha). Maar goed. 300k teveel betaald dus heheh..

Het hotel is prachtig. Fantastisch uitzicht over de rijstterassen en palmbomen. Echt Bali. Ook het zwembad is heerlijk.
Savonds nemen we het shutle busje van het hotel. En deze zet ons af op 15min lopen vanaf het centrum. Voor de jongens eigenlijk op dit tijdstip te ver.
Maar we lopen naar de monkeyforrest straat en eten daar heerlijk bij een restaurant. Jeff neemt rendang en Daan een overheerlijke tonijnsteak met paddestoelensaus. Dex lekker spaghetti en Quinn wilde een koekje hahahha. Nja er stond een chocadechipcookie op het menu en hij heeft dat heerlijk zitten op knagen. Na een week amper willen eten vinden wij het vooral fijn om te zien dat hij iig iets wilt eten, zonder strijd. Hij wilt ook kaas eten, helaas hadden ze dat niet. Dus dat wordt een zoek tocht voor ons de komende dagen.
Voor de pick up van de shuttlebus moeten we weer dat takke end terug lopen en we besluiten midden op de monkey forrest een taxi te nemen. Die wilde ons brengen voor 150k. ( we hadden al gezien dat een grap car -uber ong. 68k) koste. En we hebben kunnen afdingen tot 60k. En zelfs de hotel eigenaar had respect voor ons haha! Morgen maar weer een scooter huren, want dat is fijner dan al die taxies!
We dachten dat Quinn weer fit was, maar toch moest ie snachts weer spugen. Waarschijnlijk zijn die koekjes toch te zwaar op zn maag. Echt kut, want het duurt nu al 7 dgn.
Nja.. vandaag gaan we naar het apenbos. Hopelijk geen gespuug meer!