Dag 14 - 08-10-2009

Dag 14 De zoektocht naar de klantvriendelijke pocahontas

Omdat het motel uit de route lag voor de grand canyons, is er besloten om te ontbijten met zelf gemaakte broodjes op het parkeerterrein van de mac. Hier is wifi aanwezig en dat is belangrijk. Op het parkeerterrein bleek er echter geen wifi bereik te zijn, dat was enorm balen. Er was geen enkele ziel aanwezig die de Macdonald binnen wilde stappen om daar iets te gaan eten of drinken. Dus na de heerlijke broodjes werd de tomtom aangezet om richting de beroemde grand canyon te gaan rijden. De tomtom vond dit keer meteen de satellieten, maar met het resultaat was niemand blij. Het motel bleek wel op de route te zitten naar de grootte kloof. Er is dus 10 mile naar een parkeerplaats gereden waar toch geen wifi was en nu moesten we die 10 mile ook weer terug. Gelukkig is er daardoor toch een kans ontstaan om de gemiste foto van het indianen hotel te maken. Op de terugweg naar het motel kwamen er ook nog enkele zwerfpaarden rustig oversteken, dit leverde uiteraard mooie kliekjes op.
Na 4 uur rijden werd de grand canyon bereikt, iedereen in de ford was door het dolle heen. Jottum ! , eindelijk was de grote kloof binnen handbereik. Het eerste view point was ook meteen de lange rit waard. Een enorme canyon zoals er nog nooit van te voren is gezien. Het uitzicht strekte zo ver dat men niet kon inschatten hoe groot of hoe diep het geheel was. Bij het eerste uitzicht (ook wel dessert View genoemd), waarom geen idee, je zag geen woestijn namelijk.. Maar goed.. Hier was ook een uitkijk toren gebouwd.. Ze deden net alsof het door de indianen was gemaakt, want binnenin waren er allerlei muurschilderingen gemaakt over indiaantjes met pijl en boog en hoofdtooien in een wigwam. Maar het gebouw was gebouwd in 1932 door een Amerikaan. Het gebouw stond op instorten, maar je kon er wel gewoon in. Dat deden we dus.. Weer heel erg mooi uitzicht.. Toen we weer buiten kwam schrokken we ons dood, want op de grond liep het engste beestje was er bestaat, namelijk een grote, zwarte, harige vogelspin. Jeffrey stond er bijna op. Wij gelijk foto`s maken, en binnen een minuut stonden alle canyon bezoekers om ons heen foto`s te maken!! Maar haha, wij hadden de primeur! Het was geen beer, geen poema, maar een spin! Tof he!
Bij het 2e view point waren er geen hekjes aanwezig bij de randen. Jef en Daan namen hier onmiddellijk gebruik van door naar de uitstekende rosten te klauteren. Dit staat er wel stoer, maar iedereen stond te trillen op zijn benen op die rotsen. Een klein zuchtje wind zetten je al schrap en deed je doen zweten alsof je de Mexicaanse griep hebt. Het was echt eng. Maar de foto`s hebben we!! Achteraf zijn die foto`s echt grappig, je ziet dat we bang zijn.
Daarna naar viewpoint nummer 3 en 4 en 5 etc, veel van het zelfde dus.. Het is een mooie kloof, maar cultuur barbaren die wij zijn vonden het allebei wel welletjes, maar durfde het niet echt hardop uit te spreken.. Eindelijk in de Grand Canyon en dan zie je eigenlijk alleen maar een : Canyon.. Mooi..
Bij uitzicht nummer 85 kon je ook een trail lopen, en wij hadden nu wel genoeg foto`s vanaf achter een hek dus we zijn een stuk naar beneden gelopen. Zonder water, eten etc. We wisten niet hoelang de wandeling zou duren dus we hebben ook maar een klein stukje gedaan.. was eigenlijk ook prima, want het pad was soms maar een halve meter breed en op de paden lagen allemaal losse stenen. En naast de paden was soms gelijk de canyon, van honderden meters diep.. iehhh
Wel had Daan nog een artistiek momentje met de `beroemde` verbrandde bomen. Prachtig! Daarna zijn we nog naar het visitorscentrum gereden. Daar was het mega druk met parkeren, je kan wel zien dat dit 1 van de toeristische plekken van the States is. Gelukkig vonden we snel een plekje en zijn we weer foto`s wezen maken van het uitzicht. Jammer dat het hier vol stond met honderden chinezen. We vonden indianen irritant, maar Chinezen?... Maar goed wij weer foto`s maken.. Hadden we eindelijk een foto waar we met z’n 2en leuk opstonden, zie je net het hoofd van zo`n oma chinees.. Godver grijze dakduif! Dat zei Daan keihard! (dat is het mooie van in het buitenland zijn, waar bijna niemand onze taal spreekt). Daarna moesten we keihard lachen en stonden we ook daarna leuk op de foto. Ook zat er een Chinese jongen een eekhoorn te voeren. Dit mag niet, overal in alle parken staan er mega borden met: Don`t feed the animals. En daarbij nog grote foto`s van mensen die zijn gebeten door eekhoorntjes. Maar die jongen spreekt waarschijnlijk alleen maar chinees. Wij nog hopen dat ie keihard gebeten zou worden, Daan had de camera al klaar, maar helaas.
We zijn daarna verder gelopen richting de pendelbussen die ons naar nog betere uitzicht punten kon brengen, maar daar kwamen we er achter dat je ook nog moest overstappen op een andere bus, dus zijn we maar met de auto naar het dat bus station gereden en gelukkig daar ook nog een parkeer plek gevonden.
Daar zijn we in een overvolle bus gestapt richting de uitzicht punten. We zijn naar het ener laatste uitzicht punt gegaan en daar uitgestapt, toen we het uitzicht punt zagen, vonden we het mooi, maar niet meer dan dat. We hebben nog een paar foto`s geschoten en hebben de bus terug gepakt. We hadden het wel gezien.. uiteindelijk bijna nog 4.5 uur in het park doorgebracht!
Bij de uitgang spotte Daan ineens een mega hert! Vol in de ankers en hebben daar ook wat foto`s van gemaakt!
Wij zijn doorgereden naar het plaatsje Flagstaff, Zo`n 2 uur rijden vanaf Grand Canyon en hebben een hotelkamer genomen bij Quality Inn, dit keer wel weer met wifi. En het was ook lekker goedkoop, maar 69 Dollar. We hebben hierna even gegeten bij een Italiaan. Pizza en Pasta. Ook weer spot goedkoop, 35 dollar inclusief drankjes.
Morgen hopen we een helikoptervlucht te boeken. Het kantoor was net dicht, dus morgenochtend maar even proberen.
Het lijkt ons heel gaaf, omdat je dan nog beter kan zien hoe groot de Grand Canyon is.