Deel 5: Duiken in Coron

Zoals gezegd is coron minder mooi dan wij verwacht hadden, verwacht hier dus geen stranden. Hier moet je echt een tourtje voor regelen naar de omringende eilanden. Er is wel een hele grote markt waar je erg goedkoop kan eten (30 pesos moet lukken). Gisteravond hadden we 3 duiken geregeld bij het sea dive gebeuren voor 3800 pesos. Dit zijn de standaard prijzen vlgs de instructeur. De duikinstructeur cesar zijn ogen dwaalde vaak af naar beneden bij de vrouwelijke boezems, dit was duidelijk geen fan van de backstreetboys. We moesten er 8 uur zijn voor het passen van de spullen, die waren wel een stuk afgeleefder dan wij gewend waren. Hierna moesten we nog een uur wachten voordat de boot vertrok. In de tussentijd ontmoette wij jim uit australie. Deze divemaster was op vakantie en had hier al vaker gedoken. Hij bleek ook bij ons op de boot te zitten. De eerste duik was baracuda lake, een zoetwatermeer. Vanwege de warmte hier kan je geen pak aan doen. Wat een ervaring was dit, na 10 meter diep werd het water ineens 40 graden ipv 27. Alsof je ingesloten wordt dan een warme american pie ofzo (niet dat ik dit ooit geprobeerd heb). De scheiding tussen het "koude" en het warme gedeelte was heel mooi te zien door het olieachtige van het warme gedeelte. Het zicht was helaas wel slecht door de vorige groep duikers. Jim het even moeilijk omdat die te weinig gewicht had, dus die kreeg een kilo van iemand anders onder water. Bij 30meter werd de temperatuur weer aangenamer. Hier was het water ook weer zout. Even verderop was er ook een welkomsttekst geschreven op de bodem. Erg gave eerste duik met erg veel cat-fishes. Qua luchtverbruik deden wij het nu erg goed, 45 minuten op 30 meter en nog 90 bar over bij terugkomst. De 2e duik ging naar het wrak tangat. Wat was dat gaaf zeg als je beneden aankomt. Op 26meter diepte gingen we het wrak in, zaklampjes aan en genieten. Bij het uittreden van de eerste ruimte waren we alleen jim kwijt. Die had leesbril plakkers op zijn bril zitten, maar die had die te hoog geplaatst. Leuk voor het lezen van de playboy verhalen, iets minder voor het volgen van een groep. Na het terugvinden van Jim raakte we hem nog een keer kwijt, hierdoor kwamen we in deco en moesten we een safetystop houden van 10 minuten. Erg suf aan een lijntje in het water met een paar meter zicht. 1 koreaan, genaamd nam, met 30 duiken was al eerder onder begleiding naar boven vanwege het bereiken van 70 bar..We kwamen er uiteindelijk weer uit met allebei 80 bar, het ging steeds beter dus. Lunchen op de boot was heerlijk met de bbq verse vis. Jim kreeg een andere bril gelukkig. De derde duik was het olympia wreck, jezus ze werden steeds mooier groter en indrukwekkender. Het zicht was hier veel beter. Echt een enorme ketelruimte...wat indrukwekkend wat die amerikanen voor ons op de bodem hebben gelegd. Helemaal flabbergasted van de ervaringen zijn we vroeg gaan slapen na het borrelen in de no name bar.

De volgende dag zijn we begonnen met het akit sushima wrak. Weer met dezelfde gezellige groep, op de boot was ook een bang puppietje aanwezig (danie in der element). Op 34 meter gingen we het wrak in en hier bleven we 34 minuten. Hier lag onderin het schip nog een bom, die niet was afgegaan. buiten het wrak zag je de lopen van het geschut nog liggen. Bij de briefing was mike jeffrey zijn naam even kwijt dus die werd vanaf nu door iedereen lachend bij zijn nieuwe nickname "and you" genoemd. Het 2e wrak was de taiei maru, lekker makkelijk op 23 meter, dus 43 minuten genieten in het wrak. Hier gingen we met de gehele groep van de boot in ipv in 2 groepen. het was ook echt enorm. Op 1 punt gingen we ook in 2 rijen tegenover elkaar zitten en grappen en grollen uithalen onder water zover dat kan. Maar wat is dat gaaf om door raampjes te kijken. Aan het eind van deze duik zwem je in een soort Cargoruimte en als de zon schijnt (in ons geval wel dus). Dan kreeg je een super mooi cathedraal effect. Wow!! De laatste duik was een rif duik, lekker op 18 mtr 60 minuten genieten. wat was het koraal hier mooi, grote waaiers, 2 krokodilvissen, stingray', baby sweetlips (deze zijn zo grappig.. lijken een beetje op Nemo visjes, maar ze kunnen niet zo goed zwemmen..) Ook erg gelachen toen danie een turtle spotte en jeffrey het teken verkeerd deed naar instructeur mike. Nog nooit iemand onder water horen gieren van het lachen tot nu toe. Bij terugkomst kwam Jim met het verhaal dat er aan de andere kant van het eiland nog een wrak lag van 140 meter, met zicht van minimaal 60 meter, maar dat men vroeger alleen erheen kon met een boot 2 dagen lang, tegenwoordig was er een weg aangelegd dus zouden we met een busje kunnen gaan. Dan hadden we minimaal 7 duikers nodig. Nou dit was geen probleem. De 3 Israëlische, toni de parijsenaar, de 2 russinnen die wij kende van boracay en wij gingen mee. Alle instructeurs wilde ook wel mee omdat dit niet vaak voorkwam. hup geregeld, dus de volgende dag naar het wrak kyokusan maru.

Voor deze speciale duiken moesten wij om half 8 bij het duik resort zijn. Toen wij aankwamen bleken er problemen met de boot te zijn dus vertrokken we pas om 9 uur ipv 8 uur. Om de tijd te doden zouden we bij een waterval stoppen onderweg. De minivan werd ingeladen met alle duikflessen onder de stoelen en in de achterbak opgestapeld tot nekhoogte. De rest van de divegear ging op het dak (samen met een divemaster). Je kan dus wel stellen dat de bus redelijk zwaar was. Uiteindelijk waren het spullen voor 9 duikers en 3 instructeur, met daarbij 13 man in de bus. De rest ging op de scooter. Onderweg naar de waterval kwamen wij Nam de koreaan nog tegen, die stond langs de weg met een tricycle met panne op weg naar het vliegveld. De waterval viel iets wat tegen, de chauffeur liet toen ook nog even vallen dat hij het zelfs eng vond rijden met de zware minivan...erg geruststellend.
Na 1,5 uur aangekomen op de plek waar de boot moest komen, moesten wij nog even wachten. In het dorpje stikte het van de varkens en andere huisdieren die opgegeten konden worden. Uiteindelijk kwam er een hele chille grote duikboot (niet zo één die ook echt duikt natuurlijk) en konden we aan de slag.
Vanaf de andere andere kant van het eiland moest en nog een klein half uurtje gevaren voren en tijdens het varen kregen we de duik brieving. We zouden op dit wrak 2x gaan duiken. 1tje aan de linkerkant en 1x aan de rechterkant. Maximale diepte is 38 meter, maar we zouden niet in deco gaan, omdat wij de volgende dag naar Manilla vlogen. Fijn dat ze hiermee rekening hielden.

Tijdens het wrakduiken moet je je skills beter onder controle hebben dan bij gewone reefduiken, Je moet namelijk door kleine gaatjes zwemmen en zo goed mogelijk uitgetrimt zijn. Je moet ook een andere flipper techniek toepassen, omdat je bij het normale flipperen het zand wat in de wrakken ligt opwuift. Hierdoor ziet de rest achter je niks. En dat is in een pikdonkder wrak echt niet relaxed kan ik je zeggen ;-).
Deze duiken zijn dus super goed geweest voor onze skills. Wij bleken allebei ook nog teveel gewicht aan onze weightbells hangen. Dus hiervoor moest er nog een kilootje af. Wel grappig. In Danie dr logboek staat dat ze voor haar allereerste duik (openwater course) 7 kilo gewicht had hangen, nu nog maar 3.5. De helft dus.
Maar goed hierdoor lagen we dus echt kaarsrecht horizontaal in het water.
Dit wrak was echt fantastisch mooi. Het lag tegen een rif aan, zodat we onze safetystop in het rif konden doen. Beetje koraal en nemovisjes bekijken, ipv aan een lijntje suf stil hangen.
Het wrak lag rechtop in het water en door het goede zicht kon je ook goed zien dat het daadwerkelijk een boot was.
In het wrak lagen Japanse trucks. Danie zag alleen een grote band. ;) Maar ook hier zat super mooi koraal vast gegroeid, scholen jackfish, tonijnen.. (jammie) Ook kwam er nog een schildpad voorbij zwemmen. Jeffrey weer geinen met zn "verkeerde" symbool voor turtles hehe.. Mike weer proesten onderwater.
2de duik was ook super mooi. Same Same but different. Iedereen zn skills waren echt super goed. Fantastische afsluiting van 3 dagen duiken op Coron, vooral als je na de 2de duik omhoog komt. De zonsondergang was al bezig. De baai waarin dit schip lag was super mooi. Zeewater leek wel een spiegel zo glad. Het leek wel een droom zo mooi.
Na de duik met zn alle weer een biertje gedaan aan boord. Deze groep was echt zo gezellig en zo divers. We hebben echt super veel geleerd, jammer dat dit onze allerlaatste dag duiken was. Pfff we willen meeeeeeeeeeeer.
Savonds nog even wat foto's uitgewisseld met Jim. Hij heeft een onderwater camera en heeft een aantal foto's en filmpjes gemaakt onder water. Super lief dat wij deze ook mochten hebben.

En toen was het alweer 7 mei. Vanmiddag vliegen we naar Manilla, maar hebben nog een ochtendje sightseeing op het programma staan. Zoals we al zeiden is Coron wel heel erg mooi, maar heeft buiten het duiken niet veel te bieden. Voor een snorkeltourtje hadden we geen tijd meer, want dat duurt meestal de hele dag en om 14:00 kwam onze pick up ons ophalen om naar het vliegveld te gaan.
Op Coron zijn wel hotsprings. Wij met een trycicle over bagger slechte wegen daar na toe. Helemaal uitgestorven daar natuurlijk, want wie gaan er voor zn plezier met 35 graden in een bad zitten wat nog heter is? Ja alleen wij dus. :)
Het was wel super mooi, maar vooral erg heet. We hebben het er een uurtje volgehouden en zijn toen met de trycycle naar een resort gereden met zwembad en hebben hier tegen een kleine ;-) vergoeding de rest van de ochtend bij het zwembad gelegen.

We zouden om half 5 vliegen, maar de Filipijnen zouden de Filipijnen niet zijn en we hadden uiteraard weer een vertraging. Ditmaal van 1 uur.
Op het kleine vliegveldje van coron werd iedereen begroet door safri duo (alleen dan met ze 6'en), wat gingen ze tekeer met die trommels. De vlucht was erg gaaf met de zon die onderging, eenmaal bij manilla begon het taxi zoeken weer. De yellow cab is het meest betrouwbaar dus daar stond dan ook een rij van dik 2 uur. Tja... die paar euro's, jef ging dus onderhandelen met een sjacheraar en kreeg nog wat van de prijs af, maar niet veel want het was druk rond dit tijdstip. En dat klopte, voor een rit van 15 minuten stonden we een half uur in de file. Voor onze laatste nacht hadden we een hotel met zwembad geregeld en iets luxer dan we gewend waren, namelijk het Trader hotel. We vielen dan ook wel op tussen de zakenmannetjes in pak. Ze wilde ons aan de balie afschepen met een rokerskamer, wtf bestaat dat nog. Na wat woorden wisselingen zoals cancel the booking, bad review enz, kwam er ineens een kamer(met Seaview!!) vrij. Toen lekker in de lobby tegen europese prijzen bier en een fles wijn genutigd. De volgende dag tot half 2 bij het zwembad (dat wel een renovatie kan gebruiken) gezeten. het rondje door manilla met 38 graden viel ons toch wat tegen. En gatverdamme wat een armoede, hele gezinnen die op straat slapen en ghetto straten waar danie niet door heen durfde. Na deze zweetpartij een half uurtje in de lounche op temperatuur gekomen en toen begon de terugreis helaas alweer.

Onze vakantie was echt top en de Filipijnen zijn een bijzonder land. Het is nog redelijk onontdekt door de toeristen (behalve Boracay).
Mensen zijn super lief en behulpzaam. Het eten was heerlijk en zijn niet ziek geworden. Ook geen Malaria hehe.. Palawan is een malaria gebied, maar we hadden geen medicijnen (oops). Danie is nl wel helemaal lek gestoken. Ook door een kwal (denken we). Nu heeft ze alleen nog een klein hivhandje.. :)

Super blij dat we voor deze reis hebben gekozen en we waren hier ook echt heel erg aan toe. Deze vakantie heeft ons echt heel goed gedaan. Vol goede moed en positieve tijd gaan wij samen de toekomst in.